Περιπέτεια στον Αμαζόνιο? Ε ναι ρε φίλε!!
2022-05-09
Και εμείς οι μουσαφίρηδες (επισκέπτες) από τόπους μακρινούς όχι μόνο είχαμε καταλάβει το χώρο τους άλλα είχαμε και ειδική περιποίηση όπως αρμόζει σε τέτοιες περιστάσεις.
Δασκαλεμένα τα παιδιά από την μάνα τους να μην ενοχλούν τους επισκέπτες και αντίθετα έβλεπες πως τα μεγαλύτερα την βοηθούσαν κιόλας σε όλες τις ετοιμασίες.
Το βραδινό μας είχε κρέας αλλά και πιράνχας το οποίο δεν θα έχανα την ευκαιρία να δοκιμάσω .
Δεν μπορώ να πω ότι ήταν κάτι συγκλονιστικό αλλά ήταν ωραίο το γεγονός ότι έτρωγα ένα ψάρι που λίγη ώρα πριν βρισκόταν στο ποτάμι, κάτι αυτονόητο για τους ανθρώπους εδώ αλλά όχι για εμάς που ζούμε σε πόλεις .
Εν τω μεταξύ να σας πω ότι μας είχαν τσιμπήσει αρκετά κουνούπια παρόλο που βάζαμε αντικουνουπικό οπότε προσέξαμε να παίρνουμε τα χάπια για την Ελονοσία για μην έχουμε καμία δυσάρεστη έκπληξη τα οποία πάντως συνοδεύαμε με αλκοόλ !!!🤣
Εκείνο το βράδυ ήταν να πάμε να βρούμε cayman το πιο δημοφιλές είδος της οικογένειας αλιγάτορα που ζει στον Αμαζόνιο αλλά μας κέρδισε η ιδέα να φτιάξουμε τα δικά μας κοκτέιλ.
Είχαμε και τον καλύτερο άνθρωπο για να μας τα φτιάξει τον Χρήστο ο οποίος είχε φροντίσει να έχει πάρει όλα τα υλικά , ζάχαρη , lime, Cachaca και για πάγο ευτυχώς ο καταψύκτης της οικογένειας είχε αρκετό στις άκρες του τον οποίο έσπαγαν και μας το έφερναν ! Χαχαχαχ δεν θέλανε να μας χαλάσουν χατίρι και εν τέλει εμείς κάναμε την δουλειά μας .
Αφού ήπιαμε το μπουκάλι συζητώντας πήγαμε για ύπνο.
Τα κορίτσια της παρέας είχαν ένα βάτραχο στο μπάνιο τους και είχαν φοβηθεί οπότε εγώ σαν θαρραλέος πήγα για να το απομακρύνω και κόντεψα να γκρεμίσω το μπάνιο με τις κλωτσιές για φοβηθεί .🤣
Αφού δεν κάναμε δουλειά μας και ήταν πολύ γρήγορο το άτιμο της διαβεβαίωσα ότι δεν υπάρχουν δηλητηριώδεις βατράχια στον Αμαζόνιο και να πέσουν να κοιμηθούν.
Βέβαια η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν δηλητηριώδεις βατράχια στον Αμαζόνιο αλλά είναι μπλε και είναι δραστήρια κατά την διάρκεια της ημέρας. Εμάς το δικό μας ήταν πράσινο και ανήσυχο οπότε ήταν σίγουρο ότι είχα δίκιο.🤣
Εκείνο το βράδυ κοιμήθηκα υπέροχα με τον ήχο της βροχής κάποια στιγμή να με ξυπνάει, αλλά το πρωί εκείνο που θέλαμε όλοι μας ήταν τον κόκορα της οικογένειας βραστό στο τσουκάλι!
Γιατί εντάξει να λαλεί το πρωί και να σε ξυπνάει αλλά αυτός μάλλον δεν είχε ωράριο και λαλούσε και την νύχτα !🤣🤣🤣
Το πρωί με ένα φλιτζάνι καφέ προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω που βρισκόμουν και κάνοντας μια αναζήτηση στο gps μου κατάλαβα πόσο μακριά από την πλησιέστερη πόλη το Manaus βρισκόμουν !
Να πω ότι είχαμε βάλει τοπικό αριθμό τηλεφώνου με κόστος 110 real (20€) για 12 giga και είχαμε σύνδεση στο διαδίκτυο αλλά εδώ στον Αμαζόνιο Όχι . Οπότε είχαμε σύνδεση από το σπίτι που μέναμε αλλά υπήρχαν προβλήματα κάποιες φορές.
Εκείνη την ημέρα πήγαμε με την βάρκα σε ένα σπίτι που χρησιμοποιούν άνθρωποι που καλλιεργούν γιούκα και μας έδειξαν ορισμένα από τα "τρόπαια" κυνηγιού που είχαν σε εκείνο το σπίτι !
Όπως τα δέρματα από ανακόντα , το κεφάλι ενός τεράστιου αλιγάτορα , και ένα αιλουροειδές το οποίο δεν κατάλαβα να πω την αλήθεια τι ήταν .
Εκείνο που ανυπομονούσα για να πω την αλήθεια ήταν να περπατήσω μέσα στην ζούγκλα και να μάθω όσες περισσότερες πληροφορίες γινόταν για τα φυσικό πλούτο του δάσους του Αμαζονίου.
Αξίζει να αναφέρω ότι Αμαζόνιος έχει επηρεαστεί από την κλιματική αλλαγή και φυσικά από τις φωτιές που κατέστρεψαν μεγάλη έκταση το 2019.
Οι ιθαγενείς στον Αμαζόνιο βιώνουν ήδη τις προειδοποιήσεις της επιστημονικής κοινότητας ότι η άνοδος της θερμοκρασίας θα επηρεάσει όσους εξαρτώνται από το δάσος για τα προς το ζην.
Οι ξηροί καρποί Βραζιλίας, τα μούρα açaí, το λάδι andiroba, το λάδι copaíba, το καουτσούκ, το κακάο και τα φρούτα cupuaçu είναι μερικά από τα προϊόντα που κινδυνεύουν να εξαφανιστούν ή να μειωθεί η παραγωγή τα επόμενα 30 χρόνια.
Εκτός από τον περιβαλλοντικό αντίκτυπο της κλιματικής αλλαγής σε αυτούς τους πόρους, ο κοινωνικός αντίκτυπος πιθανότατα θα επιδεινώσει τη φτώχεια και την έξοδο των παραδοσιακών πληθυσμών στις αστικές περιοχές.
Και για να καταλάβετε πόσο μεγάλο αντίκτυπο μπορεί να έχει μια καταστροφή στον Αμαζόνιο στην δική σας καθημερινότητα πέρα από τη περιβαλλοντική καταστροφή , οι φωτιές το 2019 έφεραν μεγάλη αύξηση στα λάστιχα των αυτοκινήτων λόγω ότι καταστράφηκαν μεγάλες εκτάσεις καουτσούκ.
Επιπλέον πληροφορία που δεν ήξερα είναι ότι τα λάστιχα των αεροπλάνων είναι 100% από καουτσούκ γιατί είναι το μοναδικό υλικό που μπορεί να βρίσκεται σε χαμηλές θερμοκρασίες και έπειτα να αντέχει τις υψηλές θερμοκρασίες που παράγονται κατά την προσγείωση.
Σε αυτή τη πεζοπορία που ευτυχώς ο καιρός μας έκανε το χατίρι και έβρεξε ελάχιστα μάθαμε και πως να προστατευτούμε στην ζούγκλα από τα ενοχλητικά κουνούπια .
Βάζεις το χέρι σου σε μια από τις πολλές τερμιτοφωλιές ανεβαίνουν οι τερμίτες πάνω σου και έπειτα τρίβεις τα χέρια σου .
Η μυρωδιά που βγαίνει θύμιζε κάπως το αντικουνουπικό και κατά κάποιο τρόπο μπορείς να πεις ότι έκανε δουλειά , αλλά εντάξει δεν θα κάτσει να τρίβεται κανείς με τερμίτες σε όλο του το σώμα ,οπότε ένα καλό αντικουνουπικό μαζί σας είναι απαραίτητο.
Ένα από τα κύρια προϊόντα μας είναι το açaí, και πρόσφατα είχαμε μια πολύ μεγάλη απώλεια λόγω αυτού του ζητήματος θερμοκρασίας», λέει ο Ladilson Amaral, ένας αγρότης που ανήκει στο Santarém Rural Workers Union (STTR) σε μια πολιτεία της Βραζιλίας στα βόρεια.
Παρατηρούμε ότι τα δέντρα açaí αρχίζουν να αλλάζουν. Αρχίζουν να αδυνατίζουν, να μην καρποφορούν και καταλήγουν να πεθαίνουν.
Εν τω μεταξύ δοκιμάσαμε Acai αλλά δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε , πάντως αν βρεθείτε στην Βραζιλία να το δοκιμάσετε για τη εμπειρία άλλωστε θεωρείται υπερτροφή.
Μέσα στο δάσος μπορεί να βρει κανείς φυτά με διάφορες θεραπευτικές ιδιότητες που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της ελονοσίας, των καρδιακών παθήσεων, της βρογχίτιδας, της υπέρτασης, των ρευματισμών, του διαβήτη, των μυϊκών προβλημάτων, της αρθρίτιδας, του γλαυκώματος, της δυσεντερίας και της φυματίωσης.
Βέβαια τούτο το φυσικό "θησαυροφυλάκιο" κρύβει και κινδύνους και πρέπει να είστε προσεκτικοί και να μην υποτιμάτε την δύναμη της φύσης και των ζώων που ζουν εκεί .
Θα πρότεινα να φοράτε μακρύ παντελόνι και μπλούζα και παπούτσια και να προσέχετε που πατάτε αφού υπάρχουν δηλητηριώδη φίδια τα οποία αν σας δαγκώσουν έχετε 4 ώρες για να είστε στο νοσοκομείο.
Για αυτή την συνάντηση μας θα σας μιλήσω παρακάτω.
Συνεχίζοντας τώρα την περιήγηση μας αντιληφθήκαμε κάποια στιγμή ότι έβρεχε αρκετά αλλά νερό έπεφτε ελάχιστο πάνω μας. Αφού όταν κοίταζες ψηλά τα δέντρα σκέπαζαν τα πάντα οπότε δημιουργούσαν μια φυσική ομπρέλα.
Πάντως είναι καλύτερα να έρθετε τέτοια εποχή στον Αμαζόνιο παρά την περίοδο που κάνει ζέστη γιατί δεν θέλετε να βρεθείτε σε ζούγκλα με υψηλές θερμοκρασίες αφού η υγρασία κάνει αποπνικτική την ατμόσφαιρα.
Το ζήσαμε στην Μαλαισία στην ζούγκλα του Βόρνεο και ήταν συγκλονιστικό.
Σε κάποια σημεία υπήρχε αρκετή λάσπη αλλά βρίσκαμε σημεία να την αποφεύγουμε αλλά αν έχει κάνει πολύ βροχή την προηγούμενη μέρα τότε οι γαλότσες θα είναι απαραίτητες.
Όλη αυτή η απέραντη ζούγκλα υδροδοτείται από τον Αμαζόνιο που μεταφέρει το 1/5 του συνολικού γλυκού νερού που κινείται πάνω στη γη!!
Μπορεί να έρχεται δεύτερος σε μήκος μετά τον ποταμό Νείλο αλλά σε ποσότητα όγκου νερού είναι με διαφορά πρώτος κάτι που τον αναδεικνύει ως την μεγαλύτερη πηγή ζωής στο πλανήτη μας με πάνω από 1000 παραποτάμους να απλώνονται σε μήκος 6.750 χιλιομέτρων!!!
Ο Αμαζόνιος και οι παραπόταμοί του ρέουν μέσα από τις χώρες του Περού, της Βολιβίας, της Βενεζουέλας, της Κολομβίας, του Ισημερινού και της Βραζιλίας πριν αδειάσουν στον Ατλαντικό Ωκεανό.
Φτάσαμε κάνοντας μια κυκλική διαδρομή στην βάρκα μας αφού ολοκληρώσαμε την διαδρομή μας μέσα στο δάσος που είχε διάρκεια περίπου 1.5 ώρα.
Οι πληροφορίες που μας είπε ο Gilmar για τα φυτά ήταν ενδιαφέρουσες και δεν σας κρύβω ότι θα ήθελα να ξαναβρεθώ στο μέλλον στο τούτο το δάσος αναζητώντας μια φυλή τελείως απομακρυσμένη από το σύγχρονο τρόπο ζωής και με την βοήθεια κάποιου ντόπιου που θα κάνει το μεταφραστή να μάθω τις συνήθειες και το τρόπο επιβίωσης τους.
Βρεθήκαμε με τις βάρκες και σε ένα σημείο με τα αγαπημένα δέντρα του βραδύποδα τα οποία οι ντόπιοι λένε sloths trees αλλά η επιστημονική ονομασία τους είναι κερκοπία.
Όλο το σκηνικό ήταν μαγικό με δέντρα βυθισμένα στο νερό και εμάς να αναζητούμε τα "τεμπέλικα" ζώα όπως συνήθως τα αποκαλούν λόγω ότι κινούνται υπερβολικά αργά .
Οι βραδύποδες περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους στα δέντρα μασουλώντας φύλλα, τα οποία περιέχουν ελάχιστα θρεπτικά συστατικά και δεν επιτρέπουν μια δραστήρια ζωή. Τα κατά τα άλλα συμπαθέστατα ζώα χρειάζονται μια εβδομάδα για να χωνέψουν κάθε γεύμα και ο μεταβολισμός τους είναι χαμηλότερος από οποιοδήποτε άλλο θηλαστικό.
Ανεξήγητο παραμένει το γεγονός ότι όταν θέλει να κάνει την "ανάγκη " του κατεβαίνει από τα δέντρα κάτι που του κοστίζει σε ενέργεια αλλά και τον αφήνει εκτεθειμένο σε επίδοξους θηρευτές.
Λόγω της αργής κίνησης του φαίνεται σαν να βαριέται αλλά υπάρχουν φορές που κάνει απότομες κινήσεις και μπορεί να σε τραυματίσει με τα νύχια του μας λέει ο Gilmar δείχνοντας μας ένα σημάδι στο χέρι του .
Άλλο ένα χαρακτηριστικό του ζώου είναι ότι μπορεί να γυρίσει το κεφάλι του ως 270 μοίρες χωρίς να κουνήσει το υπόλοιπο σώμα.
Θα νομίζει κανείς ότι η αργή κίνηση τους μπορεί να θεωρηθεί βασική αδυναμία αλλά είναι ο λόγος που δεν χρειάζονται πολύ τροφή έτσι δεν χρειάζεται να μετακινούνται, άλλωστε η εμφάνιση τους στην γη χρονολογείται πριν πολλά εκατομμύρια χρόνια άρα έχουν αποδείξει ότι καταφέρνουν να επιβιώνουν.
Φεύγοντας από το σημείο που είδαμε και πολλά είδη πουλιών ανάμεσα στα δέντρα κάναμε μια στάση σε ένα μαγαζάκι που βρισκόταν στην όχθη του ποταμού .
Πήραμε μπύρες και καθίσαμε να απολαύσουμε το τοπίο αφού ο ήλιος έδυε και έδινε υπέροχα χρώματα.
Δεν παραλείψαμε να αγοράσουμε και lime για να φτιάξουμε τα κοκτέιλ μας το βράδυ και επειδή δεν είχε αρκετά στο μαγαζί ο ιδιοκτήτης μας οδήγησε στο δέντρο πίσω στο κήπο του και μας είπε να πάρουμε όσα θέλουμε!
Βλέπετε εκείνο το βράδυ ήταν τα γενέθλια του φίλου Γιώργου και φυσικά θέλαμε να το γιορτάσουμε!
Βασικά έτσι και αλλιώς θα πίναμε όπως και την προηγούμενη μέρα αλλά σήμερα είχαμε και μια καλή αφορμή .
Είχαμε πει και στην σύζυγο του Eliao της οποίας λυπάμαι δεν θυμάμαι το όνομα να ετοιμάσει μια τούρτα γενεθλίων και θέλοντας να μας ευχαριστήσουν κάθισαν τα παιδιά της οικογένειας και έφτιαξαν και την διακόσμηση της κουζίνας .
Τόσο γλυκιά χειρονομία που μας συγκίνησε και φυσικά ήταν τα πιο ξεχωριστά γενέθλια του Γιώργου στον οποίο εύχομαι την επόμενη χρονιά να είναι πάλι σε ένα μέρος τόσο ξεχωριστό και να έχει υγεία και ότι άλλο επιθυμεί.
Εκείνο το βράδυ είχαμε και την νυχτερινή εξερεύνηση ώστε να βρούμε Cayman αλιγάτορες μέσα στους βάλτους . Την νύχτα κοιμούνται και είναι δυνατόν να τους βρεις και ο Gilmar έδειξε εδώ την εμπειρία του αφού χρησιμοποιώντας το φακό κεφαλής μπορούσες να δεις να γυαλίζουν τα μάτια του αλιγάτορα και να τον εντοπίσεις στο σκοτάδι.
Οι κροκόδειλοι και οι αλιγάτορες ανήκουν στην ίδια οικογένεια αλλά έχουν κάποιες διαφορές .
Αρχικά οι αλιγάτορες έχουν μικρότερο μέγεθος από τους κροκόδειλους και άλλο ένα ωραίο χαρακτηρισμό για να τους αναγνωρίσεις όταν είναι σε μεγάλο μέγεθος είναι από το σχήμα του ρύγχους τους.
Αν δείτε την παρακάτω φωτογραφία θα παρατηρήσετε ότι ο κροκόδειλος έχει ρύγχος με σχήμα V ενώ ο αλιγάτορας σε σχήμα U.
Οι κροκόδειλοι διαφέρουν και σε συμπεριφορά αφού είναι πιο επιθετικοί ,με πιο μυτερά δόντια και το δάγκωμα τους έχει τρομερή δύναμη .
Στην αρχή εντοπίσαμε ένα μικρό αλιγάτορα αλλά στην συνέχεια ένα αρκετά μεγαλύτερο.
Εκείνο που μας έδειξε ο Gilmar είναι την μεμβράνη που έχουν στα μάτια τους η οποία κατεβαίνει και καλύπτει το μάτι όταν βυθίζεται στο νερό .
Αυτή η μεμβράνη λειτουργεί ως γυαλιά κολύμβησης και τα βοηθά να βλέπουν καθαρά κάτω από το νερό.
Και βέβαια επειδή τα μάτια τους είναι στα πλαϊνά του κεφαλιού αυτό τους δίνει ευρύ φάσμα όρασης δίνοντας τους καλό οπτικό πεδίο .
Έπειτα είχαμε σχεδιάσει να πάμε για να κάνουμε μπάρμπεκιου μέσα στην ζούγκλα για να ζήσουμε αυτή την εμπειρία και όποιος ήθελε θα κοιμόταν εκεί πάνω σε αιώρες .
Φτάνοντας στο σημείο όπου είχαν σχεδιάσει οι ντόπιοι είχαν βάλει δύο κορμούς και στην μέση το σημείο που θα ανάβαμε την φωτιά .
Πάνω στον ένα κορμό όμως είδαμε ένα φίδι κουλουριασμένο το οποίο αμέσως όλοι πήγαμε να δούμε από περιέργεια και αρχίσαμε να βγάζουμε φωτογραφίες.
Ώσπου ήρθε ο Gilmar και ο Eliao και άρχισαν να φωνάζουν να απομακρυνθούμε τρομαγμένοι γιατί είναι ένα bushmaster και είναι από τα πιο δηλητηριώδες φίδια στο κόσμο .
Η επιστημονική του ονομασία είναι Λάχεσις, όνομα που πήρε από την μια από τις 3 μοίρες από την Ελληνική μυθολογία η οποία καθορίζει την διάρκεια του νήματος της ζωής .
Ευτυχώς το φίδι παρόλο την αναστάτωση που του προκάλεσαν οι φακοί μας και η παρουσία μας ενώ σηκώθηκε έφυγε σε αντίθετη κατεύθυνση και εξαφανίστηκε με ένα άλμα .
Φυσικά μετά από αυτό το περιστατικό και εμείς αλλά και οι ντόπιοι φοβηθήκαμε και αναγκαστικά γυρίσαμε στο σπίτι όπου ψήσαμε έξω από την κουζίνα σε ένα υπαίθριο χώρο τα κοτόπουλα.
Σε κάτι τέτοιες στιγμές μπορεί να συνειδητοποιήσει κανείς ότι μια ταξιδιωτική ασφάλεια ή και ασφάλεια ζωής είναι απαραίτητη αν έχει σκοπό να κάνει τέτοια ταξίδια .
Ο φόβος δεν πρέπει να είναι αποτρεπτικός παράγοντας για να ζήσετε τα όνειρα σας αλλά η πρόληψη μπορεί να σας βοηθήσει σε πολλούς τομείς.
Βέβαια μετά από τόση ταραχή το ρίξαμε στο ποτό αξιοποιώντας και τα lime που είχαμε πάρει και πίνοντας ακόμη ένα μπουκάλι Cachaca. H παρέα ήταν καλή οπότε κοιμηθήκαμε αργά παρόλο που είχαμε μια γεμάτη μέρα με πολλές δραστηριότητες.
Δεν χρειάζεται να σας πω ότι πρέπει να επιλέγετε πολύ προσεκτικά την παρέα στα ταξίδια σας γιατί μια καλή παρέα θα αποθεώσει όλη την εμπειρία ενώ η κακή παρέα μπορεί να κάνει το ταξίδι μέχρι και εφιαλτικό .
Έτσι τελείωσε και η δεύτερη βραδιά μας στον Αμαζόνιο αλλά όχι η εμπειρία μας αφού η τελευταία μέρα θα ήταν πολύ γεμάτη.
Ξυπνήσαμε το πρωί και αφού φάγαμε πρωινό και αποχαιρετήσαμε την οικογένεια μπήκαμε στις βάρκες . Ο Eliao ήρθε μαζί μας οπότε ξεκινήσαμε την πορεία μας προς τα πίσω.
Ο καιρός αυτή τη φορά μας επιφύλασσε βροχή και γίναμε μούσκεμα αφού οι βάρκες δεν είχαν σκέπασμα .
Ευτυχώς είχαμε τα πράγματα μας με αδιάβροχα σκεπάσματα όμως με την βροχή και τη θερμοκρασία να έχει πέσει αισθητά ένιωθα να κρυώνω. Για να αποφύγετε μια τέτοια κατάσταση ένα αδιάβροχο poncho είναι μια καλή λύση .
Φτάσαμε στην όχθη του ποταμού και η βροχή είχε δυναμώσει τόσο πολύ που δεν έβλεπες μπροστά σου .
Μετά πήγαμε για να πάρουμε το λεωφορείο που θα μας μετέφερε στην προβλήτα και να πάρουμε ξανά τη βάρκα να περάσουμε στην απέναντι μεριά του ποταμού.
Εκεί φάνηκε ακόμη μια φορά η λάθος οργάνωση του Gilmar αφού μπήκαμε σε δημόσιο λεωφορείο γιατί όπως μας είπε δεν ήρθε ο οδηγός που είχε συνεννοηθεί από την προηγούμενη μέρα .
Πάντως ήταν ξεχωριστή εμπειρία να πάρουμε λεωφορείο που εξυπηρετεί τους ντόπιους και να πω την αλήθεια δεν κατάλαβα τίποτα αφού κοιμόμουν σε όλη τη διαδρομή.
Πήραμε την βάρκα για να καταλήξουμε σε μια προβλήτα μέσα στο ποτάμι όπου μπορούν να κολυμπήσουν οι επισκέπτες με τα δελφίνια του Αμαζονίου.
Τα ροζ δελφίνια του Αμαζονίου μπορούν να φτάσουν έως και 2,7 μέτρα σε μήκος!
Η όρασή τους δεν είναι καλή και θεωρούνται σχεδόν τυφλά, ωστόσο κινούνται και εντοπίζουν τα θηράματά τους χάρη στο εσωτερικό σύστημα ηχοεντοπισμού που διαθέτουν.
Η εμφάνιση τους δεν θυμίζει σε καμία περίπτωση τα γλυκά δελφίνια που συναντάμε στην θάλασσα, ανήκουν σε διαφορετική οικογένεια όμως είναι εξίσου έξυπνα .
Αυτά τα δελφίνια του ποταμού είναι από τα πιο απειλούμενα είδη όλων των κητοειδών στον κόσμο. Έχουν ταξινομηθεί από τη Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN) ως ένα ευάλωτο είδος και έχουν χαρακτηριστεί ως απειλούμενο είδος.
Τα δελφίνια έρχονται στο σημείο γιατί τα ταΐζουν καθημερινά κάτι που φυσικά χαλάει την διατροφική αλυσίδα και τα κάνει ουσιαστικά να γίνονται σαν κατοικίδια. Άλλωστε το συγκεκριμένο είδος απειλείται γιατί είναι πολύ φιλικό προς τον άνθρωπο και περίεργο ζώο με αποτέλεσμα να πλησιάζει τις βάρκες που διασχίζουν το ποτάμι και να τραυματίζεται από τους έλικες της μηχανής ή ακόμη και να πεθαίνουν πολλά από αυτά .
Είναι η απόδειξη για ακόμη μια φορά ότι η παρουσία του ανθρώπου προκαλεί ζημιά στο φυσικό περιβάλλον και χαλάει όλες τις ισορροπίες.
Σε αντίθεση όμως με τις φυλές που ζουν στον Αμαζόνιο που πραγματικά είναι από τις βασικές αιτίες που το δάσος δεν έχει καταστραφεί ολοσχερώς.
Μια από τις φυλές αυτές θα είχαμε την δυνατότητα να επισκεφθούμε έπειτα και να παρακολουθήσουμε κάποιους από τους εθιμοτυπικούς χορούς τους.
Στο καταφύγιο Tupe, ζουν 40 μέλη της φυλής Dessana μόλις 24 χιλιόμετρα από το Μανάους πάνω στον ποταμό Rio Negro.
Η φυλή προέρχεται από τα βάθη του Αμαζονίου σε απόσταση 600 μίλια από το σημείο που βρίσκονται , στην απομακρυσμένη βορειοδυτική Βραζιλία, αλλά πριν από τρεις δεκαετίες εννέα μέλη μετακόμισαν στον ποταμό στο Tupe, για να είναι κοντά στο Manaus.
Αποφάσισαν τη μετεγκατάσταση για να μπορέσουν να ξεφύγουν από τη γεωργία και το ψάρεμα και, αντί αυτού, να εξερευνήσουν ευκολότερους ή πιο κερδοφόρους τρόπους για να βγάλουν τα προς το ζην.